دانشگاه هومبولت برلین

دانشگاه هومبولت برلین در سال 1801 تاسیس شد. دانشگاه هومبولت برلین در ابتدا به دانشگاه برلین شناخته می‌شد و در سال 1949 بود که نام امروزی خود را گرفت، وقتی که نام دو موسس آن، ویلهم ون هومبولت و برادرش، طبیعی دان به نام و دانش آموخته موسسه، الکساندر ون هومبولت، را گرفت.

دانشگاه که چهار دانشکده پزشکی، حقوق، دین شناسی و فلسفه داشت، کار خود را با 256 دانشجو و 52 عضو هیئت علمی شروع کرد. قصر سابق هاینریش، پرنس پروس توسط فردریش ویلهلم سوم به عنوان اولین ساختمان وقف دانشگاه شد. دانشگاه در زمان جنگ جهانی دوم بسته شد اما دوباره در ژانویه سال 1946 شروع به کار کرد. آشفتگی‌های بعد از جنگ جهانی منجر به تقسیم دانشگاه و تاسیس دانشگاه آزاد برلین شد. در حال حاضر، دانشگاه هومبولت برلین نه دانشکده، سه موسسه‌ی مرکزی، پنج واحد مرکزی و نه مرکز بین رشته‌ای دارد.

در سال 2006، دولت آلمان شروع به اعطای بودجه‌ی اضافی به موسساتی کرد که پیشگام بودن خود در علوم و تحقیقات را ثابت می‌کردند. در سال 2012، دانشگاه هومبولت برلین یکی از 11 موسسه‌ای بود که این بودجه را دریافت کرد و شهرتش به عنوان یکی از دانشگاه‌های برجسته کشور افزایش یافت.

دانشگاه هومبولت برلین دانش آموختگان موفق و معروف بسیاری در زمینه‌های مختلف دارد.

• کارل مارکس، فیلسوف معروف؛
• فریدلیب فردیناند رونگه (Friedlieb Ferdinand Runge) شیمیدان معروف و موفق آلمانی که رنگ قطران زغال سنگ را کشف کرد؛
• اتو ادوارد لئوپولد اولین صدر اعظم امپراطوری آلمان؛
• فلیکس مندلسون (Felix Mendelssohn)، موسیقیدان، پیانیست و آهنگساز معروف آلمانی
• آرتور شوپنهاور، فیلسوف معروف آلمانی؛
• پالینا روجینسکی (Palina Rojinski) بازیگر معروف؛
• یواکیم سایر (Joachim Sauer) شیمیدان کوانتوم معروف؛
• هنری آدامز تاریخدان به‌نام و بسیاری شخصیت‌های برجسته دیگر.
• همچنین 29 برنده جایزه نوبل در دانشگاه هومبولت برلین تحصیل کرده‌اند: از جمله مکس بورن، برنده جایزه فیزیک در سال 1954؛ تئدور مامسن، برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1902 و واسیلی لئون تیف برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال 1973.